نت های آشفته

باور کن از تلاطم امواج آشفتگی خسته ام ...

 

 

                           آخرهم نفهمیدم چه باید کنم !

                                  اینگونه که دلم تیر میکشد ؛ کبود میشود ؛ تنگ میشود .

                                  باید دل عادت کند به همین که مانده است آیا ؟

                                  به همین اندک یاد ؟

                                          به همین ته مانده خاطره ؟

                          به همین اندک ، به همین ته مانده که دلم کفایت نمی کند !

                          یا باید همه را پاک کنم ؟ هرچه که مانده ...

                          و به همه چیز پشت پا زنم ؛ برگردم به همان که شاید در دل خواهم .

                          آخر کدامین راه مرا می خواند !

                                   در میان امواج آشفتگی

                                              تنها یک چیز را میدانم ...

                          چرخ گردون ؛ سرنوشتی که همه از آن دم میزنند

                          تنها یک وهم ، یک سراب است !

                          سرنوشت ، قلب من است !

                          قلب من که نمی داند صبر کند ؛

                          یا رؤيا ی سرش را فراموش ...؟؟؟

               پ نت : ترسم از این است که ؛

                                 من در میان امواج آشفتگی باشم

                                 و اما تو ؛

                                 با دگری در ساحل ، شاد و خندان

                                 روی ماسه ها قدم زنی ...!!!

 

 

صفحه قبل 1 2 صفحه بعد